Pierwsze witraże w swej najdoskonalszej formie powstały w średniowieczu, kiedy to zaistniała potrzeba wypełnienia ogromnych powierzchni okien gotyckich katedr i zamków.
   Początkowo we Francji, a następnie w innych krajach Europy skąd do Polski sztuka ta trafiła przez Czechy.
   Najstarsze dzieła w zbiorach sztuki światowej pochodzą z XII w., a ich charakter wskazuje na rodowód grecko-bizantyjski.
   Witrażownictwo kwitło bujnie do końca XVI w., a potem upadło wyparte przez malarstwo na szkle.
   Ostateczny kres tej dziedzinie sztuki przynosi samowystarczalny barok.
   Renesans witraży przypada na wiek XIX i XX, kiedy to francuscy malarze odkryli ich urodę i walory.
   Obecnie w Polsce witrażyści stanowią najmniej liczebną grupę spośród innych dyscyplin sztuki, a dzieła ich podziwiać można przede wszystkim w obiektach sakralnych, w obiektach użyteczności publicznej jak restauracje, hotele czy sale konferencyjne, oraz w prywatnych mieszkaniach, stanowiąc element wystroju wnętrz.